ΤΑ ΚΕΛΛΙΑ ΤΗΣ ΤΗΝΟΥ

ΤΑ ΚΕΛΛΙΑ ΤΗΣ ΤΗΝΟΥ
Και στα Κελλιά με χρώματα άσπρα και ήλιο μεθούν

lunedì 30 aprile 2012

Η κυανόλευκη κυματίζει και πάλι στην Cava de'Tirreni, 28.4.2012




Στην Cava dei Tirreni, από τις 7 Σεπτεμβρίου του 1944 κυμάτιζε, αναρτώμενη κάθε πρωί, η ελληνική σημαία. Εκεί είχε εγκατασταθεί η ελληνική κυβέρνηση της Εθνικής Ενώσεως υπό τον Γεώργιο Παπανδρέου με υπουργούς που ανήκαν σε όλες τις πολιτικές και αντιστασιακές παρατάξεις. Στην Cava dei Tirreni στις 28 Σεπτεμβρίου 1944, ο πρωθυπουργός Γεώργιος Παπανδρέου, έστειλε επίσημο διάγγελμά του προς τον ελληνικό λαό: «Είναι σήμερον, από την Ξένην, η τελευταία φορά κατά την οποίαν απευθυνόμεθα προς το έθνος. Ευρισκόμεθα εις την Ιταλίαν όπου κυματίζει η Κυανόλευκος. Αλλά ελάχιστος είναι ακόμη ο χρόνος ο οποίος μας χωρίζει. Εντός ολίγου η κυβέρνησις της Εθνικής Ενώσεως θα ευρίσκεται εις την πατρίδα. Υπό το κράτος της βαθυτάτης αυτής συγκινήσεως απευθύνομεν εγκάρδιον χαιρετισμόν προς το έθνος».

 Αποκάλυψη αναμνηστικής πλακέτας στο ξενοδοχείο Victoria, έδρα της ελληνικής εξόριστης κυβέρνησης Γ. Παπανδρέου τον Οκτώβριο του 1944. Ήταν ο τελευταίος σταθμός πριν την επιστροφή στην Ελλάδα.
 Συνάντηση με την Κυρία Ricciardi, ιδιοκτήτρια του Μεγάρου Ricciardi, επίσημη κατοικία του πρωθυπουργού Γ. Παπανδρέου τον Οκτώβριο του 1944.
Άφιξη των επισήμων στη Villa Ricciardi.
Η ελληνική σημαία ξανακυματίζει στο Μέγαρο Ricciardi.
 Έκθεση φωτογραφίας και ιστορικών εγγράφων από την παραμονή της ελληνικής κυβέρνησης στην Cava de'Tirreni.
 Ο μαέστρος Νίκος Πουλής διευθύνει την  Μαντολινάτα Περιβολίου Κερκύρας.






Το Ξενοδοχείο  Victoria, σήμερα.

martedì 24 aprile 2012

G. SEFERIS, Ultima tappa






       G. SEFERIS, Ultima tappa

Rare le notti di luna che mi piacevano.

L'alfabeto degli astri che tu sillabi,
se la fatica te lo consentirà, al  termine del giorno, 
svolgendo altri pensieri, altre speranze
puoi leggerlo più chiaro.
Ora che siedo in ozio calcolando,
rare lune ha serbato la memoria:
isole, colore d'una Madonna addolorata,
lente a luna calante,
o chiari di luna in città del Settentrione
che talora stendevano
sopra turbate vie e fiumi e membra d'uomini
un torpore pesante.
Ma ieri sera qui, in quest'ultimo scalo ove aspettiamo
che l'ora del ritorno albeggi,
come un antico debito, un denaro rimasto
nel forziere d'un avaro a lungo, 
al momento del saldo s'odono le monete
scrosciare sulla tavola,
in questo villaggio tirrenico, di là
dal mare di Salerno
di là dai porti del ritorno, all'apice
d'una bora d'autunno, la luna
ha varcato le nuvole, e le case
si sono fatte, sull'opposto pendio, di smalto.
Amica silentia lunae.
E' un filo del pensiero, un modo
di cominciare
a dire cose che mal si confessano,
quando non reggi più,
ad un amico fuggito di nascosto
con notizie di casa e dei compagni,
e bisogna far presto, aprire il cuore
prima che la migrazione lo degeneri.
Veniamo dall'Arabia, dall'Egitto
e dalla Palestina e dalla Siria,
lo staterello della Commagene
spento come una piccola lucerna
spesso ci torna in mente,
e metropoli che vissero millenni
e decaddero a pascolo di capre,
a terreni di canne da zucchero e granturco.
Veniamo dalla sabbia del deserto
e dai mari di Pròteo,
anime raggrinzite da pubblici peccati,
ciascuno col suo rango come l'uccello in gabbia.
E' l'autunno piovoso in questo buco
a sdegnare la piaga di ciascuno
- per usare altri termini: la nemesi, la mòira,
forse solo abitudini cattive, frode, inganno
o l'egoismo
di speculare sopra il sangue altrui.
Facilmente si logora alla guerra
l'uomo: ché l'uomo è molle come un covone d'erba:
labbra e dita che anelano smaniate un petto bianco
occhi che si socchiudono al barbaglio del giorno
e piedi pronti a correre -stremati-
al più piccolo fischio del guadagno.

L'uomo è molle e assettato come l'erba, insaziato
come l'erba, i suoi nervi radici protese.
Se viene mietitura,
c'è chi esorcizza il demone gridando
c'è chi s'invischia nei suoi beni e c'è chi fa retorica.
Ma gli esorcismi, i beni, la retorica
a che servono, se sono lungi i vivi?
O forse l'uomo è un'altra cosa? O forse è questo
che trasmette la vita?
Tempo di seminare, tempo di raccogliere.

Sempre, sempre le stesse cose, dirai, compagno.
Ma il pensiero del profugo, il pensiero
del prigioniero, il pensiero
dell'uomo divenuto anch'egli merce,
prova a mutarlo, non puoi.

Forse vorrebbe persino
restare re degli antropofagi
spendendo forze che nessuno acquista,
andare a spasso in campi d'agapanti
a sentire il tam-tam sotto la pianta di bambù,
mentre muovono a ballo i cortigiani
con maschere mostruose.
Ma il paese che stroncano con la scure, che bruciano
come il pino -lo vedi
o da dentro il vagone buio, senz'acqua, i vetri rotti
per notti e notti,
o nella nave infuocata che andrà a picco
secondo le statistiche-
Queste cose si sono radicate nella mente e non mutano,
queste cose germogliano immagini eguali a quelle piante
che gettano i virgulti nelle foreste vergini
e i virgulti si radicano al suolo e rigermogliano
varcando leghe e leghe:
la nostra mente, una foresta vergine
d'amici assassinati.
E se ti parlo in chiave di parabola, è solo
perchè l'ascolto n'è più dolce: del brivido
d'orrore non si parla perch'è vivo
e perch'è muto e avanza:
stilla di giorno, stilla nel sonno
memore e dolente angoscia.

Ma parliamo d'eroi, parliamo, ora, d'eroi: Michele
che con le piaghe aperte fuggì dall'ospedale
parlava forse degli eroi, quando, la notte
che trascinava il piede per la città oscurata,
mettendo il dito sulla nostra pena
urlava: "Nella tenebra
andiamo, nella tenebra avanziamo..."

Nella tenebra avanzano gli eroi.

Rare le notti di luna che mi piacciono.

Cava de'Tirreni, 5 ottobre 1944

giovedì 19 aprile 2012

Στα σκοτεινά πηγαίνουμε, στα σκοτεινά προχωρούμε.




Τελευταίος Σταθμός

Λίγες οι νύχτες με φεγγάρι που μ' αρέσαν.
Τ' αλφαβητάρι των άστρων που συλλαβίζεις
όπως το φέρνει ο κόπος της τελειωμένης μέρας
και βγάζεις άλλα νοήματα και άλλες ελπίδες,
πιο καθαρά μπορείς να το διαβάσεις.
Τώρα που κάθομαι άνεργος και λογαριάζω
λίγα φεγγάρια απόμειναν στην μνήμη,
νησιά, χρώμα θλιμμένης Παναγιάς, αργά στην χάση
ή φεγγαρόφωτα σε πολιτείες του βοριά ρίχνοντας κάποτε
σε ταραγμένους δρόμους ποταμούς και μέλη ανθρώπων
βαριά μια νάρκη.
Κι όμως χτές βράδυ εδώ, σε τούτη τη στερνή μας σκάλα
όπου προσμένουμε την ώρα της επιστροφής μας να χαράξει
σαν ένα χρέος παλιό, μονέδα που έμεινε για χρόνια
στην κάσα ενός φιλάργυρου, και τέλος
ήρθε η στιγμή της πλερωμής κι ακούγονται
νομίσματα να πέφτουν στο τραπέζι,
σε τούτο το τυρρηνικό χωριό, πίσω από τη θάλασσα του Σαλέρνο
πίσω από τα λιμάνια του γυρισμού, στην άκρη
μιάς φθινοπωρινής μπόρας, το φεγγάρι
ξεπέρασε τα σύννεφα, και γίναν
τα σπίτια στην αντίπερα πλαγιά από σμάλτο.
Σιωπές αγαπημένες της σελήνης.
Γ. ΣΕΦΕΡΗΣ, Cava del Tirreni, 5 Οκτωβρίου ΄44

Διαβάζοντας Ελύτη

Κατακλυσμούς ποτέ δε λογαριάσαμε
μπήκαμε μες στα όλα και περάσαμε
Κι έχουμε στο κατάρτι μας βιγλάτορα
παντοτινό τον Ήλιο τον Ηλιάτορα!

Εάν αποσυνθέσεις την Ελλάδα, στο τέλος θα δεις να σου απομένουν μια ελιά, ένα αμπέλι κι ένα καράβι. Που σημαίνει: με άλλα τόσα την ξαναφτιάχνεις.

Το Μέλλον είναι μόνο το «ηλεκτρονικό βιβλίο» και οι «διαδραστικοί πίνακες».

Σύλλογος Εργαζομένων Ο.Ε.Δ.Β.
Ανακοίνωση
Σε λίγες ώρες ο Ο.Ε.Δ.Β. Οργανισμός Εκδόσεως Διδακτικών Βιβλίων, θα αποτελεί παρελθόν, καταργείται οριστικά.
Μετά από 75 χρόνια η κουκουβάγια της σοφίας και της αρετής «πετάει μακριά», γιατί κάποιοι αποφάσισαν ότι δεν έχει θέση στη σύγχρονη μνημονιακή εκπαίδευση. Η μόρφωση θα γίνεται πλέον ηλεκτρονικά. Το Μέλλον είναι μόνο το «ηλεκτρονικό βιβλίο» και οι «διαδραστικοί πίνακες».
Οι εργαζόμενοι στον Ο.Ε.Δ.Β. που όλα αυτά τα χρόνια εξέδωσαν και διένειμαν τρία (3) δισεκατομμύρια βιβλία σε εκατομμύρια μαθητές, αποχωρούν περήφανοι για τη συμβολή τους στη Δημόσια και Δωρεάν Παιδεία, για τη διαχείριση του δημόσιου χρήματος (μέσο κόστος κάθε βιβλίου 0,70 ?), για την απουσία διαφθοράς και διαπλοκής τους, για το ότι κατόρθωσαν να περισώσουν από τον ιδιωτικό φορέα, την ιστορία των σχολικών βιβλίων, δέκα πέντε χιλιάδες (15.000) πρωτότυπα έργα ζωγραφικής που κοσμούσαν κάποτε τα σχολικά βιβλία (Τσαρούχης, Γκίκας, Γραμματικόπουλος, Τάσος κ.λ.π.), τριάντα χιλιάδες (30.000) βιβλία, πολλά σπάνιων εκδόσεων, που αποτελούν πλέον περιουσία του ΥΠΔΒΜΘ και υπάρχει ιστορική ευθύνη στην πολιτική ηγεσία να τα διαφυλάξει και αξιοποιήσε.
Οι εργαζόμενοι αποχωρούν με πίκρα και ανησυχία, για το μέλλον της έκδοσης και διανομής των σχολικών βιβλίων. Ζήσανε τη φετινή χρονιά, τη χειρότερη από ιδρύσεως του Ο.Ε.Δ.Β., που τα βιβλία στάλθηκαν με τεράστια καθυστέρηση, που τα λάθη και οι παραλείψεις των ιθυνόντων στοίχησαν εκατομμύρια στους Έλληνες πολίτες, προάγγελος των όσων πρόκειται να επακολουθήσουν τη φετινή χρονιά που εκτιμούμε ότι θα είναι πολύ χειρότερη από κάθε πλευρά.
Οι εργαζόμενοι αποχαιρετούν ολόκληρη την εκπαιδευτική κοινότητα, τους μαθητές, τους γονείς, τους εκπαιδευτικούς, ευχαριστώντας τους για την πολύχρονη συνεργσία και υπόσχονται να συνεχίσουν τον αγώνα για μία ΔΗΜΟΣΙΑ & ΔΩΡΕΑΝ ΠΑΙΔΕΙΑ στην υπηρεσία του λαού. Η κουκουβάγια της σοφίας και της αρετής, ελπίζει να μην ξεχασθεί και ονειρεύεται τη μέρα που σε μία Ελλάδα ελεύθερη και απαλλαγμένη από δανειστές-επιτηρητές-τροϊκανούς, θα ξανακληθεί να προσφέρει τις υπηρεσίες της για την εκπαίδευση των μαθητών.
Για το Δ.Σ.
Ο Πρόεδρος Ο Γ. Γραμματέας
Μάκης Λυκόπουλος Σταύρος Ευσταθόπουλος


domenica 15 aprile 2012

Μετά τις προσεχείς εκλογές ανθ' αυτών Γουλιμής;

Στις εκλογές της 16ης Απριλίου 1895 το κόμμα του φορομπήκτη και πετρέλαιου Χαριλάου Τρικούπη παθαίνει πανωλεθρία και ο ίδιος αποτυγχάνει να εκλεγεί βουλευτής Μεσολογγίου. Χάνει την έδρα για τέσσερεις ψήφους από κάποιον άσημο υποψήφιο Γουλιμή. Αποχωρεί έτσι από την πολιτική γεμάτος πίκρα, με την κλασσική φράση «Ανθ' ημών Γουλιμής… Καληνύχτα σας!».



mercoledì 11 aprile 2012

Πρώτιστον μὲν Ἔρωτα θεῶν μητίσατο πάντων.

VI. πρῶτον μὲν γάρ, ὥσπερ λέγω, ἔφη Φαῖδρον ἀρξάμενον ἐνθένδε ποθὲν λέγειν, ὅτι μέγας θεὸς εἴη ὁ Ἔρως καὶ θαυμαστὸς ἐν ἀνθρώποις τε καὶ θεοῖς, πολλαχῇ μὲν καὶ ἄλλῃ, οὐχ ἥκιστα δὲ κατὰ τὴν γένεσιν. τὸ γὰρ ἐν τοῖς πρεσβύτατον [178b] εἶναι τῶν θεῶν, τίμιον, ἦ δ᾽ ὅς· τεκμήριον δὲ τούτου· γονῆς γὰρ Ἔρωτος οὔτ᾽ εἰσὶν οὔτε λέγονται ὑπ᾽ οὐδενὸς οὔτε ἰδιώτου οὔτε ποιητοῦ, ἀλλ᾽ Ἡσίοδος πρῶτον μὲν Χάος φησὶ γενέσθαι,

. . . αὐτὰρ ἔπειτα
Γαῖ᾽ εὐρύστερνος, πάντων ἕδος ἀσφαλὲς αἰεί, ἠδ᾽ Ἔρος . . .

φησὶ μετὰ τὸ Χάος δύο τούτω γενέσθαι, Γῆν τε καὶ Ἔρωτα. Παρμενίδης δὲ τὴν γένεσιν λέγει

πρώτιστον μὲν Ἔρωτα θεῶν μητίσατο πάντων.

[178c] Ἡσιόδῳ δὲ καὶ Ἀκουσίλεως ὁμολογεῖ. οὕτω πολλαχόθεν ὁμολογεῖται ὁ Ἔρως ἐν τοῖς πρεσβύτατος εἶναι. πρεσβύτατος δὲ ὢν μεγίστων ἀγαθῶν ἡμῖν αἴτιός ἐστιν. οὐ γὰρ ἔγωγ᾽ ἔχω εἰπεῖν ὅτι μεῖζόν ἐστιν ἀγαθὸν εὐθὺς νέῳ ὄντι ἢ ἐραστὴς χρηστὸς καὶ ἐραστῇ παιδικά. ὃ γὰρ χρὴ ἀνθρώποις ἡγεῖσθαι παντὸς τοῦ βίου τοῖς μέλλουσι καλῶς βιώσεσθαι, τοῦτο οὔτε συγγένεια οἵα τε ἐμποιεῖν οὕτω καλῶς οὔτε τιμαὶ οὔτε πλοῦτος οὔτ᾽ ἄλλο [178d] οὐδὲν ὡς ἔρως. λέγω δὲ δὴ τί τοῦτο; τὴν ἐπὶ μὲν τοῖς αἰσχροῖς αἰσχύνην, ἐπὶ δὲ τοῖς καλοῖς φιλοτιμίαν· οὐ γὰρ ἔστιν ἄνευ τούτων οὔτε πόλιν οὔτε ἰδιώτην μεγάλα καὶ καλὰ ἔργα ἐξεργάζεσθαι. φημὶ τοίνυν ἐγὼ ἄνδρα ὅστις ἐρᾷ, εἴ τι αἰσχρὸν ποιῶν κατάδηλος γίγνοιτο ἢ πάσχων ὑπό του δι᾽ ἀνανδρίαν μὴ ἀμυνόμενος, οὔτ᾽ ἂν ὑπὸ πατρὸς ὀφθέντα οὕτως ἀλγῆσαι οὔτε ὑπὸ ἑταίρων οὔτε ὑπ᾽ ἄλλου [178e] οὐδενὸς ὡς ὑπὸ παιδικῶν. ταὐτὸν δὲ τοῦτο καὶ τὸν ἐρώμενον ὁρῶμεν, ὅτι διαφερόντως τοὺς ἐραστὰς αἰσχύνεται, ὅταν ὀφθῇ ἐν αἰσχρῷ τινι ὤν. εἰ οὖν μηχανή τις γένοιτο ὥστε πόλιν γενέσθαι ἢ στρατόπεδον ἐραστῶν τε καὶ παιδικῶν, οὐκ ἔστιν ὅπως ἂν ἄμεινον οἰκήσειαν τὴν ἑαυτῶν ἢ ἀπεχόμενοι πάντων τῶν αἰσχρῶν καὶ φιλοτιμούμενοι πρὸς [179a] ἀλλήλους· καὶ μαχόμενοί γ᾽ ἂν μετ᾽ ἀλλήλων οἱ τοιοῦτοι νικῷεν ἂν ὀλίγοι ὄντες ὡς ἔπος εἰπεῖν πάντας ἀνθρώπους. ἐρῶν γὰρ ἀνὴρ ὑπὸ παιδικῶν ὀφθῆναι ἢ λιπὼν τάξιν ἢ ὅπλα ἀποβαλὼν ἧττον ἂν δή που δέξαιτο ἢ ὑπὸ πάντων τῶν ἄλλων, καὶ πρὸ τούτου τεθνάναι ἂν πολλάκις ἕλοιτο. καὶ μὴν ἐγκαταλιπεῖν γε τὰ παιδικὰ ἢ μὴ βοηθῆσαι κινδυνεύοντι-- οὐδεὶς οὕτω κακὸς, ὅντινα οὐκ ἂν αὐτὸς ὁ Ἔρως ἔνθεον ποιήσειε πρὸς ἀρετήν, ὥστε ὅμοιον εἶναι τῷ ἀρίστῳ φύσει. [179b] καὶ ἀτεχνῶς, ὃ ἔφη Ὅμηρος, μένος ἐμπνεῦσαι ἐνίοις τῶν ἡρώων τὸν θεόν, τοῦτο ὁ Ἔρως τοῖς ἐρῶσι παρέχει γιγνόμενον παρ᾽ αὑτοῦ.


VII. Καὶ μὴν ὑπεραποθνήσκειν γε μόνοι ἐθέλουσιν οἱ ἐρῶντες, οὐ μόνον ὅτι ἄνδρες, ἀλλὰ καὶ αἱ γυναῖκες. τούτου δὲ καὶ ἡ Πελίου θυγάτηρ Ἄλκηστις ἱκανὴν μαρτυρίαν παρέχεται ὑπὲρ τοῦδε τοῦ λόγου εἰς τοὺς Ἕλληνας, ἐθελήσασα μόνη ὑπὲρ τοῦ αὑτῆς ἀνδρὸς ἀποθανεῖν, ὄντων αὐτῷ πατρός τε [179c] καὶ μητρός· οὓς ἐκείνη τοσοῦτον ὑπερεβάλετο τῇ φιλίᾳ διὰ τὸν ἔρωτα, ὥστε ἀποδεῖξαι αὐτοὺς ἀλλοτρίους ὄντας τῷ ὑεῖ καὶ ὀνόματι μόνον προσήκοντας, καὶ τοῦτ᾽ ἐργασαμένη τὸ ἔργον οὕτω καλὸν ἔδοξεν ἐργάσασθαι οὐ μόνον ἀνθρώποις ἀλλὰ καὶ θεοῖς, ὥστε πολλῶν πολλὰ καὶ καλὰ ἐργασαμένων εὐαριθμήτοις δή τισιν ἔδοσαν τοῦτο γέρας οἱ θεοί, ἐξ Ἅιδου ἀνεῖναι πάλιν τὴν ψυχήν, ἀλλὰ τὴν ἐκείνης ἀνεῖσαν ἀγασθέντες [179d] τῷ ἔργῳ· οὕτω καὶ θεοὶ τὴν περὶ τὸν ἔρωτα σπουδήν τε καὶ ἀρετὴν μάλιστα τιμῶσιν. Ὀρφέα δὲ τὸν Οἰάγρου ἀτελῆ ἀπέπεμψαν ἐξ Ἅιδου . φάσμα δείξαντες τῆς γυναικὸς ἐφ᾽ ἣν ἧκεν, αὐτὴν δὲ οὐ δόντες, ὅτι μαλθακίζεσθαι ἐδόκει, ἅτε ὢν κιθαρῳδός, καὶ οὐ τολμᾶν ἕνεκα τοῦ ἔρωτος ἀποθνήσκειν ὥσπερ Ἄλκηστις, ἀλλὰ διαμηχανᾶσθαι ζῶν εἰσιέναι εἰς Ἅιδου , τοιγάρτοι διὰ ταῦτα δίκην αὐτῷ ἐπέθεσαν, καὶ ἐποίησαν τὸν θάνατον αὐτοῦ ὑπὸ γυναικῶν [179e] γενέσθαι, οὐχ ὥσπερ Ἀχιλλέα τὸν τῆς Θέτιδος υἱὸν ἐτίμησαν καὶ εἰς μακάρων νήσους ἀπέπεμψαν, ὅτι πεπυσμένος παρὰ τῆς μητρὸς ὡς ἀποθανοῖτο ἀποκτείνας Ἕκτορα, μὴ ἀποκτείνας δὲ τοῦτον οἴκαδ ᾽ ἐλθὼν γηραιὸς τελευτήσοι, ἐτόλμησεν ἑλέσθαι βοηθήσας τῷ ἐραστῇ Πατρόκλῳ καὶ [180a] τιμωρήσας οὐ μόνον ὑπεραποθανεῖν ἀλλὰ καὶ ἐπαποθανεῖν τετελευτηκότι· ὅθεν δὴ καὶ ὑπεραγασθέντες οἱ θεοὶ διαφερόντως αὐτὸν ἐτίμησαν, ὅτι τὸν ἐραστὴν οὕτω περὶ πολλοῦ ἐποιεῖτο. Αἰσχύλος δὲ φλυαρεῖ φάσκων Ἀχιλλέα Πατρόκλου ἐρᾶν, ὃς ἦν καλλίων οὐ μόνον Πατρόκλου ἀλλ᾽ καὶ τῶν ἡρώων ἁπάντων, καὶ ἔτι ἀγένειος, ἔπειτα νεώτερος πολύ, ὥς φησιν Ὅμηρος. ἀλλὰ γὰρ τῷ ὄντι μάλιστα μὲν ταύτην τὴν ἀρετὴν οἱ θεοὶ τιμῶσιν τὴν περὶ [180b] τὸν ἔρωτα, μᾶλλον μέντοι θαυμάζουσιν καὶ ἄγανται καὶ εὖ ποιοῦσιν ὅταν ὁ ἐρώμενος τὸν ἐραστὴν ἀγαπᾷ, ἢ ὅταν ὁ ἐραστὴς τὰ παιδικά. θειότερον γὰρ ἐραστὴς παιδικῶν· ἔνθεος γάρ ἐστι. διὰ ταῦτα καὶ τὸν Ἀχιλλέα τῆς Ἀλκήστιδος μᾶλλον ἐτίμησαν, εἰς μακάρων νήσους ἀποπέμψαντες. οὕτω δὴ ἔγωγέ φημι Ἔρωτα θεῶν καὶ πρεσβύτατον καὶ τιμιώτατον καὶ κυριώτατον εἶναι εἰς ἀρετῆς καὶ εὐδαιμονίας κτῆσιν ἀνθρώποις καὶ ζῶσι καὶ τελευτήσασιν.


sabato 7 aprile 2012

Περπάτα το το νησί, αυτό έχω να σου πω, περπάτα το και βλέπε.

«Στην Τήνο συμβαίνει το εξής παράδοξο.
Ποτέ δεν ξέρεις πού περπατάς πραγματικά.
Τη μιά στιγμή είσαι στην Χώρα και αγοράζεις εφημερίδες και μετά από δέκα λεπτά είσαι στην μέση του βουνού και περπατάς ένα μονοπάτι εκατοντάδων ετών. Κι' όταν λέω μονοπάτι δεν εννοώ έναν δρόμο πατημένο, μια διαδρομή που εξακολουθεί να περνάει ακόμη από 'κει, αλλά, έναν προστατευμένο δρόμο, που δεν έπαψε να είναι σε χρήση από τότε που φτιάχτηκε, τριακόσια, τετρακόσια χρόνια πριν, μέχρι και τις αρχές του ’80, οπότε και άρχισε η μεγάλη εγκατάλειψη, το ρήμαγμα...

Μετά πάλι, φτάνεις σε κάποια παραλία όπου μέχρι να φτάσεις εκεί, δεν υπάρχει πιθαμή εδάφους απεριποίητη, άσκαφτη, τα σκαλιά φτάνουν μέχρι την άκρη της θάλασσας κι' αναρωτιέσαι και λες μέσα σου γιατί...
Και καταλήγεις να βλέπεις το ηλιοβασίλεμα στην άκρη στα Κακόβουλα και ν’ αναρωτιέσαι πόσον χρόνων είναι το κατοικιό πίσω σου και η μάντρα που ακολουθεί το ρέμα στην κατεβασιά του.

Σου λέω, αυτό είναι αίσθηση αλλόκοτη που την έχεις σε πολύ λίγα μέρη, είσαι εδώ και ταυτόχρονα δεν είσαι, έχεις πάει πίσω εξακόσια χρόνια και φυλάγεσαι από τον Βορηά μέσα σε μια καυκάλα που ποιός ξέρει πότε τειχίστηκε για να χρησιμοποιηθεί.

Και όλο αυτό το δίκτυο των δρόμων που σε βεβαιώνει πως εδώ πραγματικά έζησαν άνθρωποι που είχαν σαν σκοπό να μείνουν εδώ κι’ όχι επήλυδες, περαστικοί, διαβατάρηδες.

Βέβαια, στην Τήνο, με τόσο έντονο το στοιχείο της χειροτεχνίας της πέτρας από το περίπλοκο διακοσμητικό μέχρι και το χτίσιμο μιας μάντρας και με τόσο διαδεδομένη την τέχνη της πέτρας σε όλους τους κατοίκους, γιατί μην μου πεις πως φέρνανε κάποιους άλλους για να τους χτίζουν τις μάντρες και δεν ήξεραν οι ίδιοι να δουλεύουν έστω και στοιχειωδώς τη πέτρα, το νησί ουσιαστικά έχει ανασκαφεί δεκάδες φορές.
Κι' αυτό από μόνο του ναι μεν συγχέει τον αρχαιολόγο και τον ιστορικό, αλλά, αν το δεις υπαρξιακά, κάνει κάπως σαν τα γονίδια του τόπου που αναπλάθονται για να ταιριάξουν στο τώρα.
Και τί να βρει ο αρχαιολόγος να πει μέσα σ’ ένα τέτοιο περιβάλλον;
Δεν έχει τίποτε να πει, αφήνει να του μιλήσει ο τόπος, πρέπει να ανοιχτεί, να προσπαθήσει να νιώσει, γιατί αλλιώς, όπως ήρθε θα φύγει.
Άμα πατήσεις εδώ, δηλαδή και δεν μπορέσεις να σκεφτείς σαν ένας αυτόχθονας των πρώτων χρόνων, που έχει εδώ το σπιτικό του και καλείται να επιβιώσει, να κατοικήσει και να αμυνθεί, θα μείνεις μονον στα στοιχειώδη, που στο κάτω-κάτω δεν χρειαζόμαστε επιστήμονα να μας τα πει, τα ξέρουμε από μόνοι μας, τάχουμε ακούσει είτε στα παραμύθια είτε σε παραδόσεις.

Γι΄αυτό σου λεω, όπου στέκεσαι,να αναρωτιέσαι: τί ήθελε ο ντόπιος από δω, τί γύρευε, γιατί είχε ανέβει ως εδώ ή είχε κατέβει ως εκεί, τί έβλεπε, τί περίμενε.
Δεν είναι απλό, πρέπει να μεταφέρεις τις δομές μιας σημερινής, ζωντανής πόλης στα μέτρα τού τότε, να φανταστείς τις εσχατιές των τότε κοινοτήτων, τους άρχοντες και τους παρίες, τους ναυτικούς και τους ψαράδες και πως αυτοί στέκονταν απέναντι στους γεωργούς και τους χειρώνακτες και μετά πώς όλοι αυτοί γίνονταν κοινωνία και συναλλάσονταν και πήγαιναν κι' ερχόνταν.
Να σκεφτείς τους άρχοντες που ήταν διαφόρων ειδών με διαφορετική επιρροή ο καθένας στον χώρο του, πολλές φορές αφήνοντας στον χώρο και το όνομά τους, που μέσα από τα χρόνια παρεφθείρετο, άλλαζε και πιθανόν να έδινε αφορμή για να φτιαχτούν μύθοι και τοπικοί θρύλοι.

Περπάτα το το νησί, αυτό έχω να σου πω, περπάτα το και βλέπε. Βλέπε τριγύρω σου, είναι απίστευτη η σοφία με την οποία ο Τηνιακός έχει διαμορφώσει τον χώρο του. Ακόμη κι΄αν δεν το καταλαβαίνεις εσύ, το μυαλό σου μέσα-μέσα πιάνει αυτά που πρέπει να πιάσει, την αρχέγονη γνώση που είναι παντού τριγύρω υλοποιημένη, καμωμένη τοίχοι και μάντρες και όλα όσα στέκουν εδώ.
Μη κυττάς τους ντόπιους, ο καθημερινός μόχθος δεν σ’ αφήνει να δεις, είναι η αγωνία για το καθημερινό που στα θολώνει όλα στα κάνει επίπεδα, σαν τηλεόραση δισδιάστατη, μη ζητάς από τους ντόπιους να εμβαθύνουν, έχουν παιδιά, έχουν καιρό, έχουν σοδειά να σκεφτούν, τί θες, να μένει απούλητη η ντομάτα και να πουλιέται το γάλα 35 λετπά και να σκέφτονται την δομή της κοινωνίας των προγόνων;

Δε γίνονται αυτά τα πράγματα, αυτά είναι ιστορίες του Μυνχάουζεν. Εδώ μιλάνε οι ρόζοι στα χέρια και οι γυναίκες οι γερασμένες απ΄τα σαράντα τους απ΄το καρίκι και την τσάπα, πού' χουν γεννήσει τρία τέσσερα παιδιά και τα μεγαλώνουν μεσ' τους δρόμους, στην αγάπη των γειτόνων και στην τύχη του φτωχού θεού. Εδώ είναι η ζωή η αληθινή, δες γύρω σου, ό,τι βλέπεις, αυτό είναι η ζωή. Μη πας παραπέρα απ' όσα μπορείς να βλέπεις, μα πάνω σ΄αυτά να στοχάζεσαι διαρκώς. Κι' αυτό είν' ο Θεός ο αληθινός, ο αδογμάτιστος κι' ο πανταχού παρών, που είναι παντού και τα γεμίζει όλα».

venerdì 6 aprile 2012

Για να λέμε τα σύκα σύκα και τη σκάφη σκάφη

Έφτασε ο καιρός για να αρχίσουμε να λέμε τα πράγματα με το όνομά τους.
Ζούμε τη συντέλεια ενός πολιτικού κατακλυσμού.
Η οικονομική κρίση που εξαθλιώνει τις λαϊκές τάξεις ειδικά στην Ελλάδα και στην Ιταλία είναι αποτέλεσμα χρόνιων παρασκηνιακών ιδιοτελών επιλογών των ανίκανων και αδηφάγων πολιτικών που εξανέμισαν με τις κλεψιές τους τις θυσίες των εργατών και της μέσης τάξης και οδήγησαν τα δυό κράτη στο χείλος του γκρεμνού.
Στην Ιταλία άρχισαν επιτέλους να βγαίνουν στην επιφάνεια οικονομικά σκάνδαλα που θα οδηγήσουν σε αφάνεια μια ολόκληρη πολιτική γενιά κλεπτομανών και κλεπταποδόχων.
Είναι πια καιρός για κάθαρση.

giovedì 5 aprile 2012

Πασχαλινές Μαντινάδες

Όσες κροτίδες πέφτουνε, του Πάσχα την ημέρα,
τόσες χαρές σας εύχομαι, να έχετε κάθε μέρα!
Όσες λαμπάδες φώτισαν ολόκληρη τη φύση,
Τόσες χαρές σας εύχομαι σε όλη σας τη ζήση.
Πασχαλινές δεχτείτε ευχές απ΄ την καρδιά βγαλμένες
Όλες οι μέρες της ζωής σας να είναι αναστημένες.

martedì 3 aprile 2012

Δεν ήταν πυροτέχνημα η κίνηση αλληλεγγύης των Ιταλών δημάρχων αλλά έκφραση γνήσιου φιλελληνισμού



http://www.tanea.gr/latestnews/article/?aid=4706901
www.forgreece.eu

Διαδικτυακή πύλη αλληλεγγύης για την Ελλάδα από τους δύο Ιταλούς δημάρχους

ΔΗΜΟΣΙΕΥΘΗΚΕ: Πέμπτη 29 Μαρτίου 2012

Διαδικτυακή πύλη για τη χρηματική υποστήριξη του ελληνικού λαού αποφάσισαν να δημιουργήσουν οι δύο Ιταλοί δήμαρχοι, που διέθεσαν τους μισθούς τους υπέρ της χώρας μας.

Η ηλεκτρονική αυτή πύλη, www.forgreece.eu, στοχεύει στη χρηματική ενίσχυση του Ελληνικού Ερυθρού Σταυρού, από μέρους πολιτών, θεσμών, δήμων, όχι μόνο της Ιταλίας, αλλά και ολόκληρης της Ευρώπης.

«Ζητούμε μια οικονομική βοήθεια προς τον Ελληνικό Ερυθρό Σταυρό, ανεξαρτήτως ποσού, που να καταβληθεί για τουλάχιστον δώδεκα μήνες, ως απτή κίνηση, που να δείχνει ότι αισθανόμαστε όλοι μέρος ενός μοναδικού λαού, του λαού της Ευρώπης» γράφουν στην ιστοσελίδα οι υπεύθυνοι τού συντονισμού του δικτύου των Ιταλών δημάρχων και των Ελλήνων της Ιταλίας.

«Κανείς δεν μπορεί να επιτρέψει την αποβολή της Ελλάδας από την Ενωμένη Ευρώπη. Αντιθέτως, πρέπει να ενισχύσουμε το ευρωπαϊκό σχέδιο, χάρη στο οποίο ζήσαμε επί εξήντα χρόνια σε ειρήνη και ευημερία. Βοηθώντας την Ελλάδα, βοηθάμε και τον εαυτό μας» τονίζει -μεταξύ άλλων- σε επιστολή του, που δημοσιεύεται στη διαδικτυακή πύλη, ο πρόεδρος του Συνδέσμου Ιταλικών Δήμων, Γκρατσιάνο Ντελρίο.

Υπενθυμίζεται ότι η όλη πρωτοβουλία οφείλεται στην απόφαση των δημάρχων της πόλης Κάβα Ντε Τιρένι, Μάρκο Γκάλντι και της πόλης Μπαρονίσι, Τζουσέπε Μοσκατιέλο, να καταβάλουν, στο εξής, το μισθό τους, προς στήριξη του Ελληνικού Ερυθρού Σταυρού.

Η δημιουργία της ηλεκτρονικής αυτής πύλης αλληλεγγύης είναι αποτέλεσμα συνεργασίας με την Ομοσπονδία Ελληνικών Κοινοτήτων Ιταλίας.

«Πού είναι η Ευρώπη που πολέμησε με το λόρδο Βύρωνα για την ανεξαρτησία τής Ελλάδας; Πού είναι η Ευρώπη της ιστορίας, του πολιτισμού, της ιδιαίτερής της ταυτότητας;» είχε αναρωτηθεί ο Μάρκο Γκάλντι.

Με το www.forgreece.eu, οι εμπνευστές της πρωτοβουλίας αυτής, επιχειρούν να δώσουν μια πρώτη απάντηση.

http://www.kala-nea.gr/archives/30027

http://www.enikos.gr/economy/28519,Oi_Italoi_Dhmarxoi_thskardias_mas_.html

http://www.ant1online.gr/Society/General/Pages/20123/8f2d0e1b-eee2-498a-819e-323f769f8488.aspx

http://www.express.gr/news/world/582614oz_20120329582614.php3http://www.ethnos.gr/article.asp?catid=22768&subid=2&pubid=63637301http://www.real.gr/DefaultArthro.aspx?page=arthro&id=135167&catID=3

http://www.protothema.gr/world/article/?aid=186747

http://www.madata.gr/epikairotita/social/183457.html

http://www.newsbomb.gr/diethnh/story/124540/elliniki-stirixi-meso-diadiktyoy-apo-toys-italoys-dimarhoys

http://www.palo.gr/cluster/multimedia/koinonia-nea/641/?clid=4530729&mid=39545

http://news.in.gr/greece/article/?aid=1231188964

http://www.e-go.gr/news/article.asp?catid=17826&subid=2&pubid=128999833

http://www.iefimerida.gr/news/43810/διαδικτυακή-πύλη-για-την-ενίσχυση-της-ελλάδας-έφτιαξαν-οι-ιταλοί-δήμαρχοι-βίντεο

http://www.newsbeast.gr/greece/arthro/327342/ilektroniki-puli-allilegguis-gia-tin-ellada/

http://www.euro2day.gr/news/highlights/121/articles/689180/Article.aspx

http://news247.gr/kosmos/news/xeira_vohtheias_apo_thn_italia_kai_mesw_diadiktuoy.1712498.html

http://www.imerisia.gr/article.asp?catid=12333&subid=2&pubid=112842539

http://www.zougla.gr/greece/article/diadiktiaki-pili-voi8ias-apo-tous-filelines-dimarxous

http://www.newsit.gr/default.php?pname=Article&art_id=130922&

http://news.princeoliver.com/2012/03/29/greece/498049/oi-italoi-dimarhoi-eftiaxan-istoselida-gia-ti-stirixi-tis-elladas-video/

http://www.newpost.gr/post/id=116245

http://www.24h.gr/section/ellada/istoselida-gia-ti-stirixi-tis-elladas-eftiaxan-italoi-dimarxoi

http://topontiki.gr/article/32977

http://www.google.it/search?q=ιστοσελίδα+αλληλεγγύης+για+την++Ελλάδα+των+Ιταλών+δημάρχων&hl=it&client=safari&rls=en&prmd=ivns&ei=zf16T_GNAcrBtAaVyL3PAQ&start=40&sa=N