ΤΑ ΚΕΛΛΙΑ ΤΗΣ ΤΗΝΟΥ

ΤΑ ΚΕΛΛΙΑ ΤΗΣ ΤΗΝΟΥ
Και στα Κελλιά με χρώματα άσπρα και ήλιο μεθούν

mercoledì 28 agosto 2013

Il fattore Ulisse e la diaspora



Recentemente gli scienziati hanno individuato nel DNA di alcune persone un certo quoziente di dopamina, la quale, interagendo con i neuroni, indurebbe l’uomo all’avventura. E lo hanno chiamato fattore Ulisse.
Anche gli epigoni di Ulisse bramavano la conoscenza e le nuove esperienze che solo il viaggio e la mobilità potevano assicurare; gli Ulissidi affascinati dall’ignoto spesso infatti intraprendevano avventurose esplorazioni.
Anche i greci della diaspora storica erano novelli Ulissidi.
La diaspora storica possedeva molteplici connotati. La diaspora fu non solo disseminazione, accoglienza e integrazione, ma anche dispersione; e questa dispersione fu spesso frutto della lingua recisa e della mancanza di contatti con la madrepatria e con le altre comunità diasporiche.
La fuga dai propri paesi causava ovviamente grande sofferenza per la perdita del focolare e dei beni. Diaspora significava infatti anche consapevolezza e percezione dolorosa di una inesorabile estraneità ovunque, perché i greci si sentivano provvisori nei nuovi luoghi di accoglienza e più o meno forestieri nei paesi dove avevano ottenuto temporaneo asilo.
L’esodo dei greci durante l’occupazione ottomana ebbe altre due caratteristiche peculiari: esso fu da una parte un flusso migratorio elitario, composto prevalentemente da singole personalità o da intellettuali che si dirigevano verso l’accogliente Europa e, dall’altra, una migrazione organizzata di masse consistenti tra le sponde del Mediterraneo.
Le popolazioni evacuate seguivano chiaramente itinerari precisi, sulla base di concessioni d’asilo ottenute in precedenza.
La diaspora intellettuale, essendo più dinamica e motivata, era soggetta a spostamenti, mentre quella di massa assumeva contorni stanziali: i dotti non accusavano problemi di adattamento e integrazione, mentre le masse preferivano mantenere la loro coesione e compattezza nell’ambito di nuclei e sodalizi nazionali più o meno chiusi.
Questi flussi migratori venivano sollecitati soprattutto per iniziativa dell’ellenismo più dinamico, vero disseminatore e irradiatore della cultura e della lingua ellenica nel mondo.
I gruppi diasporici che si stabilivano in città e paesi diversi si organizzavano in sodalizi e fratrie nazionali; essi godevano di numerosi privilegi e costruivano chiese, convitti, scuole e ospedali. Il culto costituiva non solo una mera pratica religiosa ma soprattutto un’occasione per socializzare e ribadire la coesione di ogni singolo gruppo diasporico nei paesi d’accoglienza.
Le comunità della diaspora sorte in Europa, a partire dal XIV sec. d. C., come conseguenza dell’espansionismo ottomano, erano le nuove piccole patrie dei fuoriusciti politici e delle popolazioni sfollate.
L’esodo, l’esilio e la diaspora hanno segnato il destino dei greci sradicati dai loro paesi d’origine. La madrepatria che gemeva sotto il giogo straniero rimaneva viva solo nel ricordo e nella parola intrisa di nostalgia dei fuoriusciti.
Le comunità costituivano pertanto gli unici nuclei liberi dell’ellenismo, vere e proprie entità amministrative autocefale della diaspora; esse erano punti di riferimento costanti per tutti i greci, per i dotti, per l’aristocrazia, per le nuove classi emergenti, per il clero, per i militari e per le masse degli sfollati. 

Jannis Korinthios, I greci di Napoli e del meridione d'Italia dal XV al XX secolo, AM&D Edizioni, Cagliari 2012, pp. 11-12.

mercoledì 21 agosto 2013

Με το τελευταίο μου βιβλίο στο ΙΤΗΠ, στις 11 Σεπτεμβρίου

Μέχρι σήμερα έχουν προηγηθεί πολλές άλλες παρουσιάσεις του τελευταίου βιβλίου μου σε πολλές πόλεις της Ιταλίας με ισχυρό ομογενειακό στοιχείο.
Αλλά άλλη χάρη έχει να παρουσιάζεις τη δουλειά σου στον τόπο σου, μπροστά σε ανθρώπους  με τους οποίους συνδέεσαι με κοινά βιώματα.

lunedì 19 agosto 2013

Στον Παντελή και στους συγχωριανούς μου


Παντελή,

Η απόφαση του Συλλόγου να με τιμήσει σήμερα με συγκίνησε. Δεν ξέρω κατά πόσο αξίζω αυτή την αναγνώριση. ´Εκανα ό,τι μπορούσα για να προβάλω την ιστορία μας και τα γράμματά μας. Τίποτα παραπάνω. ´Ηταν και είναι αυτή η δουλειά μου. Θεωρώ ωστόσο αυτή τη διάκριση ως μια αναγνώριση ότι στη ζωή μου μακριά από την Ελλάδα δεν ξέχασα ποτέ την ιδιαίτερη πατρίδα μου, την Τήνο και τα Κελλιά, αλλά και ότι ούτε οι συγχωριανοί μου με ξέχασαν. Ο ´Ελληνας παραμένει πάντα ´Ελληνας, κι ας έχει και ξένα διαβατήρια. Και ο Ντηνιακός  έχει πάντα μέσα του την Τήνο. Δεν φεύγει ποτέ από την Τήνο! Η ίδια η Τήνος δεν τον αφήνει να φύγει. Κι εγώ  δεν την θαρρεύγομαι να την κρατώ μακριά για πολύ. Είναι πλανεύτρα η Οφιούσσα και μπορεί να με ξεχάσει. Βιώνω το κάθε ταξίδι μου στο νησί πολύ έντονα. Αφουγκράζομαι τον παλμό του νησιού και αναζητώ την ζωογόνο αύρα της θάλασσας, τον αέρα της και τους ανθρώπους της. Μόνο στην Τήνο μαϊνάρω. Τα σύντομα ταξίδια μου αυτά είναι περιδιαβάσεις/προσκυνήματα, είναι πάντα ένα νέο ξεκίνημα για μένα. Εκτελώ έτσι το χρέος μου. Γιατί το να ταξιδεύεις στη γενέτειρα είναι χρέος και μετάγγιση ζωής. Κερδίζεις χρόνια και αναγαλλιάζει η καρδιά σου. Είναι ένα ταξίδι που ξορκίζει το κακό. Η Τήνος έχει να σου δώσει τα αναζωογόνα νάματα. Την τιμητική αυτή διάκριση την αφιερώνω στους γονείς μου, στην μάνα μου, που την αισθάνομαι πάντα παρούσα, και στον πατέρα μου, που μου έκαναν το δώρο να γεννηθώ στα Κελλιά. Χωρίς αυτούς και χωρίς το χωριό μου δεν θα ξεκινούσα το ωραίο ταξίδι της ζωής στα μονοπάτια της γνώσης και της δράσης. Και είμαι περήφανος που γεννήθηκα στην Τήνο. Που έχει τόσα προσφέρει στην τέχνη και στον πολιτισμό με τα άξια παιδιά της. Δυστυχώς σήμερα δεν μπόρεσα να είμαι κοντά σας. Παρακολουθώ πάντα τις ωραίες και εύστοχες προσπάθειές σας  για την προβολή και ανάδειξη των χωριών μας. Σας συγχαίρω για ό, τι κάνετε για το νησί και τα Κάτω Μέρη. Και είμαι βέβαιος ότι θα ανταμώσουμε στις 11 Σεπτεμβρίου στο ´Ιδρυμα Τηνιακού Πολιτισμού, στη Χώρα, στην παρουσίαση του τελευταίου μου βιβλίου.
γιάννης

giovedì 15 agosto 2013

Εκδήλωση του Δήμου Τήνου στο ΙΤΗΠ




Ο Δήμος Τήνου
παρουσιάζει το βιβλίο

I Greci di Napoli e del Meridione d'Italia dal XV al XX secolo (AM&D Edizioni)

(Οι Έλληνες της Νάπολης και της Νοτίου Ιταλίας  
από τον 15ο έως τον 20ο αιώνα)

του Τηνιακού πανεπιστημιακού
Γιάννη Κορίνθιου

στο Ίδρυμα Τηνιακού Πολιτισμού
την Τετάρτη 11 Σεπτεμβρίου 2013 και ώρα 20:30

Συμμετέχουν:
Παναγιώτης Κροντηράς, Δήμαρχος Τήνου
π. Μάρκος Φώσκολος, ιστορικός συγγραφέας
Ιωάννης Αλβέρτης, πολιτικός μηχανικός και πρώην Γενικός Διευθυντής Αναπτυξιακού Προγραμματισμού, Περιβάλλοντος και Υποδομών της Περιφέρειας Νοτίου Αιγαίου
Μαρία Δελασούδα, Θεολόγος.



Το βιβλίο αυτό παρουσιάζει για πρώτη φορά  τα 500 χρόνια μιας μεγάλης διασπορικής παροικίας. Το έργο του Γιάννη Κορίνθιου, καρπός έρευνας δεκαετιών, βγήκε στη δημοσιότητα σε μια περίοδο όπου όλοι μας ανατρέχουμε προς τις ίδιες πανανθρώπινες αξίες. Η ιστορική διασπορά ήταν πρωτίστως σπορά και μπόλιασμα του Ελληνισμού και το βιβλίο αυτό καταγράφει το χρονικό μιας μαζικής αναγκαστικής αποδημίας και την εποποιία των ιστορικών εστιών της Ιταλίας μετά την άλωση της Πόλης.


Η διασπορά των Ελλήνων είναι ένα κλειδί για να κατανοήσουμε όχι μόνο την ιστορία του νεότερου Ελληνισμού στην Ευρώπη και στη Μεσόγειο αλλά και την ίδια την ιστορία τηςΕυρώπης, δεδομένου ότι οι διάφορες ιστορικές κοινότητες της διασποράς όχι μόνο διέδωσαν την ελληνική παιδεία στην Ευρώπη, αλλά και ευνόησαν παράλληλα τις πολιτιστικές και οικονομικές ανταλλαγές ανάμεσα στην Ευρώπη και την ανατολική Μεσόγειο και τις καθόλου ζυμώσεις και εξελίξεις που συνέβαλαν στην παλιγγενεσία της Ελλάδος.
Η ίδια η ιστορία των πόλεων και χωρών υποδοχής δεν μπορεί να γίνει κατανοητή αν κανείς δεν λάβει υπόψη του την παρουσία, τη δυναμικότητα και την καθόλου συμβολή του ομογενειακού στοιχείου στην ανάπτυξη και εξέλιξή τους.

Η εκδήλωση τελεί υπό την αιγίδα:
 της Γενικής Γραμματείας Απόδημου Ελληνισμού του Υπουργείου Εξωτερικών,
 της Πρεσβείας της Ελλάδος στη Ρώμη,
 της Εστίας Ιταλίας του Ιδρύματος Ελληνικού Πολιτισμού &
● της Ομοσπονδίας Ελληνικών Κοινοτήτων και Αδελφοτήτων Ιταλίας.


martedì 6 agosto 2013

Το κλεμμένο δάκρυ της δημοκρατίας

http://youtu.be/SrBnT-6h1VU
Μια παραγωγή της Ελληνικής Κοινότητας Νεαπόλεως και Καμπανίας.

venerdì 2 agosto 2013

Παραφράζοντας Σεφέρη

Ο δεσμός του ξενιτεμένου ´Ελληνα με το χωριό του 
δεν είναι διανοητικός ή και αισθητικός ακόμη δεσμός, 
αλλά ένα ομφάλιος λώρος, 
όπως το έμβρυο με τη μητέρα του, 
ένας δεσμός καθαρά βιολογικός.